SCENICZNYM SZEPTEM.

TELAWIW OnLine: W związku z organizowanymi przez Izrael 23 stycznia w Jerozolimie obchodami 75-lecia wyzwolenia Auschwitz pomyślałem, że warto przypomnieć, jak w styczniu 2008 ówczesny prezydent USA George W. Bush odwiedził Jad Waszem. Byliśmy wtedy wraz z innymi dziennikarzami świadkami, jak „scenicznym szeptem” powiedział do stojącej obok Condoleezzy Rice: „Powinniśmy byli zbombardować Auschwitz”.

„Dablju” niewątpliwie miał rację – nie chodziłoby wyłącznie o zniszczenie linii kolejowych prowadzących do obozu, rampy, krematoriów, komór gazowych  etc., które szkopy i tak zaraz by odbudowali rękami więźniów. Byłby to wyraźny sygnał, że alianci doskonale wiedzą o ludobójstwie – mającym miejsce też w wielu innych miejscach – które natychmiast ma zostać przerwane, i za które obwiniają wszystkich Niemców.

Nie wiem; możliwe jednak, że udałoby się ocalić z pół miliona Żydów węgierskich, których hitlerowcy i tak przez chwilę gotowi byli wówczas wymienić…za ciężarówki  dla wojska (alianci stanowczo odmówili). Możliwe, że dałoby się uratować np. tego “chłopczyka w białych bucikach”, którego późniejszy węgiersko-żydowski pisarz-noblista Imre Kertesz ujrzał migawkowo po wyjściu z bydlęcego wagonu na rampie w Auschwitz.

Ale nie;  Roosevelt i Churchill chcieli za wszelką cenę rzucić na kolana III Rzeszę i do końca zgnieść hitleryzm, a musieli bez przerwy odpierać mnożące się ze wszystkich stron zarzuty rodzimych antysemitów,  że „amerykańscy i angielscy chłopcy giną w obronie Żydów”. W drugiej połowie 1944 roku do Auschwitz zaczęły więc napływać transporty z Budapesztu i nic już tych ludzi nie było w stanie uratować.

W księdze gości Jad Waszem prezydent „Dablju” Bush wpisał wtedy znamienne słowa: “God Bless Israel”. Myślę sobie teraz, że warto przypomnieć tamtą „szeptaną pocztę” w Jerozolimie – w związku z wydarzeniami w Zatoce Perskiej. W tym samym sensie, co we wrześniu 2003 – gdy izraelskie myśliwce bombardujące F-15, wracając z pokazów lotniczych w Radomiu, nie przypadkiem przeleciały nad Auschwitz.

© 2019 Eli Barbur. Wszelkie prawa zastrzeżone.