PAŁACYK W WANNSEE.
TELAWIW OnLine: 20 stycznia 2022 minęło 80 lat od „konferencji” w pałacyku nad wodą w Wannsee, podczas której 15 szkopów (w tym 8 z tytułami doktora) uzgodniło ostatecznie, że przyspieszona zostanie i rozszerzona zagłada 11 milionów Żydów w Europie (w prawie 30 krajach). „Endlösung” został zatwierdzony po tym, jak okazało się, że społeczeństwo niemieckie bez oporów przyjęło ludobójstwo Żydów (z udziałem Wehrmachtu) w okupowanej części ZSRR i Pribałtyce.
Szkopy nie dali też rady “przehandlować” Żydów europejskich w zamian za neutralność amerykańską, ani deportować ich masowo drogą morską na Madagaskar (bali się floty brytyjskiej Royal Navy silniejszej niż „Kriegsmarine” u wybrzeży Afryki) – gdzie robiliby za zakładników, wymuszając neutralność USA i wymierając „w sposób naturalny”.
Czwórce spośród 15 uczestników „konferencji w Wannsee” w ogóle po wojnie nie wytoczono procesów; czterech innych stanęło przed sądem, z czego dwóch dostało „czapy”, a druga dwójka krótkie wyroki więzienia. Głównego organizatora „Wannsee” Heydricha kropnęli parę miesięcy później czechosłowaccy zamachowcy w Pradze, a Eichmanna powiesili Izraelczycy w 1962. Pozostała piątka zginęła w różnych okolicznościach pod koniec wojny w Niemczech.
Pałacyk nad wodą służył po wojnie różnorakim celom (kolonie młodzieżowe i np. kretyńska sesja WJC w maju 1990 – na szczęście zbojkotowana przez Izrael). W końcu po wielu wysiłkach udało się stworzyć tam instytut historyczny mający pełnić rolę edukacyjną i przypominać o potwornej zapaści cywilizacyjnej związanej z tym przeklętym miejscem. Na oficjalnej inauguracji nie pojawił się jednak żaden z ówczesnych przywódców niemieckich – kanclerz Helmut Kohl i nobliwy prezydent Richard von Weizsäcker (synek hitlerowca).
Znamienny jest też fakt, że śladu o „Wannsee” nie znajdujemy w przetłumaczonej na wiele języków książce „Moje stulecie” niemieckiego noblisty literackiego Güntera Grassa robiącego za sumienie narodu. Pozycja ta zawiera setkę opowieści – mało spójnych, ale mających stworzyć jakąś perspektywę – po jednej przypadającej na każdy rok, od 1900 do 1999. Pod datą „1942” widnieje sugestywny opis „pierwszego terrorystycznego” nalotu dywanowego aliantów – na Kolonię.
© 2022 Eli Barbur All rights reserved.