TĘPA ŚCIEMA HISTORYCZNA.
TELAWIW OnLine: Patronem mojego dawnego ogólniaka numer XXXVII w Warszawie był od zarania gdzieś tam w latach 50. i jest nadal polski generał Jarosław Dąbrowski, który wsławił się walcząc na barykadach Komuny Paryskiej. Był etosowym dowódcą obrony Paryża w ostatniej fazie tej rewolty, jak się okazało, brzemiennej w sensie historiozoficznym.
Komuna Paryska z jej przewodnim hasłem „za wolność naszą i waszą” stała się z czasem ogromnym źródłem inspiracji dla trójki późniejszych brodaczy, Marksa, Engelsa i Lenina. Głównym symbolem tego zrywu powstańczego przeciw „burżujom” – uświęconego potem przez pokolenia marksistów, jako wzorzec dyktatury proletariatu – był czerwony sztandar.
Przez całe dekady i całkiem jeszcze do niedawna dwupiętrowe malowidło ścienne z generałem Dąbrowskim z gołą szablą na barykadzie paryskiej królowało na fasadzie mojego ogólniaka od strony boiska, czyli od strony ulicy Kopernika. Pierwszą rzeczą, jaka z daleka rzucała się tam w oczy była rozwinięta dumnie czerwona płachta nad generalską głową.
Barwny, choć sterany z biegiem lat malunek zapadł w pamięć zastępów absolwentów „Dąbrowszczaka”, który inaczej niż za moich heroicznych czasów, robi teraz za jedną z najlepszych szkół w PL. Wertując jednak ostatnio zdjęcia do książki o Warszawie lat 60., którą szykuję, odkryłem nagle, że generał z czerwoną flagą został wypatroszony z kolorków.
W ramach renowacji pozostał z tego tylko bezpłciowy szkic wykastrowany z prawdy historycznej, podczas gdy tuż za płotem boiska wykwitł w całej okazałości, mimo słabej lokacji, Pomnik Solidarności z fragmentami Muru Berlińskiego. Jest więc świetny symbol obalenia komuny światowej, zaś rzut beretem stamtąd tępa ściema o jej początkach na budynku szkolnym.
@
Autorką odtworzonego genialnie, pokolorowanego zgodnie z pierwotnymi barwami malowidła jest pani JULITA JANAS – coś wspaniałego, mega DZIĘKI.